Drogie koleżanki, nie wiem czy powinnam się tym z Wami dzielić, ale w sumie pomyślałam, że czemu nie. Bo może, któraś będzie miała ochotę pooglądać cudze ptaki a nie wie jak się do tego zabrać. Proponuję w takim wypadku napisać do Artura M. (szczegóły udostępniam chętnym). Bez ostrzeżenia wysyła zdjęcia na priv, więc myślę, że zachęcony, tym bardziej podzieli się swoim ptakiem i doda jeszcze, że wali konia. Nawet się zastanawiałam, czy nie zgłosić tego do jakiegoś Towarzystwa Opieki Nad Zwierzętami, bo przecież znęcanie się nad koniem jest karalne. Ale ponieważ pan okazał się kulturalnym człowiekiem i przeprosił za szczerość postanowiłam mu odpuścić. W każdym razie owemu panu napisałam, że gratuluję, życzyłam dobrej zabawy i poprosiłam grzecznie, żeby nie dzielił się ze mną wrażeniami ani widokami. Uznał więc, że się boję i nie lubię cudzych ptaszków, ale to dlatego, że jego ptaka jeszcze nie widziałam. No jego nie, ale widziałam inne. Np. moja koleżanka miała kiedyś papugę, papuga ta latała po mieszkaniu i siadała na ramieniu. Do tego była pięknie kolorowa. Lubiłam ją. Niestety zdechła z niestrawności. Ale takiego wróbelka, który nie jest kolorowy też lubię, jest w swojej niekolorowatości bardzo uroczy, choć mały. A co dopiero sowa, dumna i dostojna. Więc lubię ptaki nawet jak nie są moje. Panu Arturowi powiedziałam jednak, kłamiąc bezczelnie, że nie lubię. Uznał, że jego ptaka polubię i znów podzielił się ze mną widokiem, którego widzieć nie chciałam. Nic specjalnego. Cóż, musieliśmy się pożegnać szybko i skutecznie, i nawet gdyby był jakiś wyjątkowy, w tym temacie nie dało się już nic zrobić. Ale jeśli, któraś z Was ma ochotę pooglądać, to myślę, że nie powinnyście się krępować. Piszcie do niego. A jak wstydzicie się do niego, to zapraszam do mnie. Udostępnię to, w czego posiadanie weszłam niezależnie od moich chęci.
czyli Hanka pisze
