Nie, nie jestem idealna. I nie, nie jestem lepsza od innych. Ale tak, czasem się za lepszą uważam. Nie, nie będę udawać, że jest inaczej. Przyznaję się przed sobą i przed Wami, że tak jest. Znacie to? To takie ludzkie co? Nie aspiruję do pozycji Boga, ale staram się być lepsza. Nie od niego, od siebie. Różnie z tym staraniem bywa. Upadałam setki razy, popełniałam setki błędów. Wiele jeszcze popełnię i wiele upadków przede mną. Wstaję jednak i idę dalej, co będę tak leżeć? Czasem uważam się też za gorszą od innych. Właśnie za te upadki. Czasem siebie kocham, czasem się na siebie złoszczę. Staram się być dla siebie dobra. Staram się. A czasem po prostu chcę by mnie ktoś przytulił.
Co by jednak nie było, wszystko co tutaj piszę to moje przemyślenia, spostrzeżenia, czasem ocena innych ludzi, innych zachowań czy innych myśli. Tak, oceniam. Nawet krytykuję. Daję sobie do tego prawo mimo, że nie jestem idealna. Ale nie, nie narzucam Wam swojego zdania. Nie oczekuję, że będziecie myśleli i czuli jak ja. Że będziecie jak ja postępować. Nie chcę Wam mówić jak macie żyć i jakie drogi wybierać. To Wy wybieracie swoje cele i drogę do nich. To Wam ma być na tej drodze dobrze. Może będę Was lubić a może nie. Może Wy mnie polubicie a może nie. Może będziemy umieli ze sobą rozmawiać, mimo odmiennego zdania, a może nie. Trudno.
Jak mawiał mój tata: „Nic na siłę, wszystko młotkiem”.
Nie, nie jestem idealna. Ale mogę być dla kogoś idealnie nieidealna.
Hanka V. Mody
