Jeszcze zanim otworzyłam oczy zaczęły do mnie docierać wszystkie te odgłosy, które mogłyby docierać zupełnie gdzie indziej. Wpadały przez okno i przyklejały do lepkiej skóry, niczym natrętne meszki, gryząc zajadle. Miałam ochotę strzepnąć to wszystko z siebie i zacząć się drapać. Jednak one wwiercały mi się w mózg. Rozmowy ludzi, matki pospieszające swoje dzieci i te dziecięce męczące, świdrujące głosy „mamooo”. Jakby przeciąganie tego „o” coś pomogło. Continue reading „”
