czyli Hanka pisze
Kiedyś, jak się człowiek chciał zintegrować to wychodził z innymi na piwo czy wódkę i integracja była jak ta lala. Tak zresztą poznałam moją przyjaciółkę. To znaczy znałam ją już wcześniej, ale nie lubiłam. W ostatniej klasie ogólniaka wszyscy poszliśmy na piwo i okazało się, że jednak ją lubię. Przyjaźnimy się do dziś.
Czyli integrować się warto i upić się warto, Marian Hemar wiedział to już dawno. Continue reading „Integracja”
Są ludzie, którzy lubią mówić. Jedni lubią mniej, inni bardziej, ale jest kategoria ludzi, którzy mówią (lub piszą) niezależnie od tego czy ktoś chce tego słuchać czy to czytać. Ba, nie przeszkadza im, że nikt nie słucha. Continue reading „O mówieniu i grafomanach”
Cześć z osób znam osobiście, część tylko wirtualnie, kilkoro z Was pewnie jeszcze poznam w realu, a większości zapewne nie. Zdarza mi się rozmawiać z niektórymi przez telefon , choć nie widziałam ich na oczy i może wcale nie zobaczę. Tak zwany real przenika się z wirtualem. Ale przecież istniejecie naprawdę i na dowód tego nie potrzebuję skanu Waszych danych. Czy to tylko erzac „prawdziwych” znajomości? I tu warto zadać pytanie o tę prawdziwość. Czym ona jest? Continue reading „O wirtualnej wymianie myśli i po co ja w ogóle tutaj piszę”
Chyba jestem jakaś dziwna, bo uważam, że pewnych pytań nie należy zadawać nowo poznanym osobom. Ja nie chciałabym ich usłyszeć i nie robię tego w stosunku do innych. Należą do nich między innymi pytania o pracę. Ludzie robią to nagminnie. Gdzie pracujesz? A co to kogo obchodzi. Czy wnosi coś do mojej fantastycznej osobowości? Może jeszcze powinnam pokazać wyciąg z banku by udowodnić, że „warto” się ze mną zadawać? Dalej są pytania o życie osobiste. Continue reading „Nie zadawaj pytań bo możesz uzyskać odpowiedzi”